Duivenpoep een universeel woord
7 uur en wakker worden van vogels. Niet meer gewoon en na mijn ochtendkopje thee en een douche hebben we heerlijk ontbeten op het dak van de Riad. Rugzakje voor en op weg naar de ontdekking van Marrakech.
Eerste stop was de grote Koutoubia moskee, De zo bekende minaret en prachtige tuinen. Ik laat de foto’s maar voor zich spreken.
Terug in de Medina. Mijn Marokkaans-Frans is duidelijk niet goed. We werden diverse malen aangesproken over iets bijzonders. Ik dacht te horen dat er vandaag een groot Berbers feest was en dat we dat zeker moesten gaan bekijken. We wilden de Medersa Ben Yousef gaan bezoeken, maar gesloten wegens renovatiewerken. En weer die bijna dringende boodschap om naar de Berbers te gaan. Oke meneer we zullen u en uw zoontje volgen.
Was het een feest? Nee, het was een cultuurschok die ik in deze stad niet had verwacht. Terug in de tijd en het gevoel hebben in een aflevering van Rudi Vranckx te staan. Leerlooierijen waar mensen in mensonwaardige toestanden van vader op zoon hun brood verdienen en waar gezinnen tussen de stank en vervuiling moeten leven. Duivenpoep was het woord dat onze gids diverse malen gebruikte, die werd van de omliggende daken gehaald en gebruikt bij het looien. Hier stond de tijd stil, karren met ezels die de huiden weg brachten (en dit niet voor toeristische plaatjeste).
Diep onder de indruk terug de smalle steegjes door en onderweg mijn ogen uitkijkend naar de werkomstandigheden van de mensen hier. De stoker van de Hammam bijvoorbeeld die in grote hitte ondergronds boomstronken op het vuur moet gooien.
We waren toe aan rust, even wat eten en daarna in de rust van de Riad alles wat laten bezinken.
Het was een dag vol indrukken.
Veel liefs
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}